Er was eens een dagboek, een heel groot dik dagboek.
En het gekke is lieve mensen, en tevens belangrijk om te weten, dat dagboek was van mij. En dat dagboek is vandaag de dag nog steeds van mij.
Wat verder opvalt aan dit dagboek is dat het helemaal leeg is, van begin tot eind.
Het is niet zo dat ik geen zin had om er iets in te schrijven, ik wilde niets liever dan elke bladzijde volschrijven met voorvallen uit mijn leven.
Maar in mijn leven is helemaal nooit iets gebeurd! Niets…
Mijn dagboek is dus helemaal leeg. Bladzijde na bladzijde leeg, spier ijzig wit. Beangstigend leeg als ongerepte sneeuw.
IJskoud. Als ik mijn dagboek vast hou bevriezen mijn vingers.
Dan scheur ik er de bladzijde uit en steek ze aan om me te warmen. En in de oplaaiende vlammen zie ik dromen die nooit zijn uitgekomen en wanneer de vlam dooft en ik terugval in de ijzige leegte, dan realiseer ik mij dat ik zelf die eindeloze grote leegte ben.
Een dagboekfragment uit mijn laatste show Winter’s Choice
